در كتاب حديقة الاحباب از حضرت امام حسين عليه السلام نقل گرديده است كه چون كركس فرياد مي كند مي گويد: اي فرزند آدم! هر قدري كه زندگاني مي كني آخرش مرگ است و باز صدا مي كند و مي گويد: اي داناي پنهاني ها و اي دفع كننده بلاها. طاووس مي گويد: بر خود ظلم كردم و مغرور به زينت خود شدم پس بيامرز مرا. دراج مي گويد: الرحمن علي العرش



[ صفحه 162]



استوي. خروس مي گويد: هر كه خدا را شناخته او را فراموش نمي كند. مرغ مي گويد: اي (خداوند حق) توئي حق و گفته ي تو حق است. وباشق مي گويد: ايمان آوردم به خدا و روز قيامت. كوركوره مي گويد: توكل كن به خدا تا خدا تو را روزي دهد. عقاب مي گويد: هر كه اطاعت خدا كند بدبخت نمي شود. شاهين مي گويد: سبحان الله حقاً حقاً. كلاغ مي گويد: خداوندا! نگاهدار مرا از شر دشمن. اردك مي گويد: آمرزش ترا مي خواهم اي خداوند. هدهد مي گويد: بسيار شقي است كسي كه معصيت خدا كند. گنجشك مي گويد: طلب آمرزش مي كنم از خدا. بلبل مي گويد: لا اله الا الله حقاً حقاً. كبك مي گويد: حق نزديك است. فاخته مي گويد: يا واحد يا احد يا فرد يا صمد. سبزقبا مي گويد: مولاي من آزاد كن مرا از آتش جهنم. كبوتر مي گويد: اگر گناه مرا نبخشي شقي و بدبخت خواهم بود. شترمرغ مي گويد: معبودي به غير از خدا نيست. پرستك سوره حمد را مي خواند و مي گويد: اي قبول كننده ي توبه ي توبه كاران. بره مي گويد: مرگ بس است براي پند گرفتن. بزغاله مي گويد: در امر بندگي اهتمام بسيار مي بايد كرد. گاو مي گويد: دست از



[ صفحه 163]



گناه بدار كه خداوندي هست كه او همه را مي بيند و تو او را نمي بيني. او خداوند عالميان است. فيل مي گويد: براي دفع مرگ قوت و چاره سودي ندارد. يوز مي گويد: يا عزيز يا جبار يا متكبر يا الله. شتر مي گويد: منزه است پروردگاري كه ذليل كننده جباران است تنزيه مي كنم او را. گرگ مي گويد: عذاب و ويل براي گناهكاراني كه بر گناه خود مصر باشند. روباه مي گويد: دنيا خانه فريب است.

البته تمام حيوانات عبادت خدا را مي كنند. پس حضرت فرمودند: هيچ چيز نيست مگر آن كه تسبيح و ذكري دارد كه آن را مي گويد از حيوان و پرنده و غيره نه فقط انسان ذكر مي كند. حضرت مي فرمايد: چنانچه حقتعالي فرموده است: و ان من شيي ء الا يسبح بحمده و لكن لا تفقهون تسبيحهم. يعني هيچ چيزي نيست مگر آن كه خدا را تسبيح مي كنند و به حمد و ثناء او مشغولند ولكن شما تسبيح ايشان را نمي فهميد.

كتاب حديقة الاحباب از حضرت موسي كاظم عليه السلام منقول است كه حيواناتي كه مسخ شده اند ده صنف اند.



[ صفحه 164]



خرگوش زني بود كه به شوهرش خيانت مي كرد و غسل حيض و جنابت نمي كرد. شب پره مردي بود كه خرماي مردم را مي دزديد. اما عقرب مرد سخن چين بود. اما زنبور قصابي بود كه در ترازو دزدي مي كرد. خرس مردي بود كه مردم با او عمل قبيح مي كردند. سوسمار اعرابي بود كه مال حاجيان را مي دزديد. عنكبوت زني بود كه از براي شوهرش سحر مي كرد.

از حضرت رضا عليه السلام منقول است: موش جماعتي بودند از يهود كه خدا بر ايشان غضب كرد. پشه شخصي بود كه به پيغمبران استهزاء مي كرد. شپش از حسد مسخ شد. چلپاسه جماعتي از بني اسرائيل بودند كه پيغمبران را دشنام مي دادند و با ايشان دشمني مي كردند. در روايات معتبره وارد شده كه بني اميه وقت مردن به صورت چلپاسه مسخ مي شوند و فرمود هر وقت چلپاسه را مي كشيد غسل كنيد. در حديث است كه خار پشت مرد كج خلقي بود. و در روايات معتبره منقول است آنهائي كه مسخ شدند زياده از سه روز باقي نماندند و حق تعالي حيواني چند به صورت ايشان خلق كرد و گوشت آنها را حرام كرد و اين حيوانات مثل آن حيوانات مسخ شده



[ صفحه 165]



مي باشند كه انسان بوده اند و از اعمال بد حيوان شدند تا مردم عبرت بگيرند. از رسول خدا صلي الله عليه و آله منقول است: حق تعالي هفتصد امت را مسخ كرد براي اينكه بعد از پيغمبران اطاعت اوصياي ايشان را نكردند پس چهارصد صنف آن به صحرا رفتند و سيصد صنف به دريا.