اسلام با آن كه شغل اساسي زن را خانه داري،همسرداري، و تربيت فرزند مي داند ولي هيچگاه از حضور سالم او در اجتماع و در دست گرفتن مشاغل گوناگون جلوگيري نكرده است.

اسلام مي خواهد زن عنصري فعّال، پرتحرّك و نقش آفرين و در عين حال عفيف، پاك و پيراسته باشد بنابراين محيط كار زن بايد به گونه اي باشد كه يا با مردان معاشرت نداشته باشد و يا اگر ناگزير از معاشرت است روابط، بسيار سالم و عفيفانه باشد.

از اين رو براي انتخاب شغل معيارهاي زير را مدّنظر قرار دهيم:

1. بدون اجازه ي شوهر شغل نگيريم كه آرامش و صفاي زندگي را به هم مي زند، اين حقّ شوهر است كه اجازه بدهد يا ندهد.



[ صفحه 167]



2. شغلي را انتخاب كنيم كه از نظر احكام اسلامي، حلال، مُباح و پاكيزه باشد.

3. شغل انتخابي ما با طبع لطيف و مهربان ما تناسب داشته باشد.

4. شغل مورد نظر ما نيازي به اختلاط و معاشرت با مردان بيگانه نداشته باشد و يا كمتر داشته باشد.

و چون براي شغل خود بيرون رفتيم نكته هاي زير را رعايت كنيم:

1. ساده، بي آرايش، سنگين و متين از منزل خارج و در محلّ كار تا حدّ امكان از معاشرت با مردان بيگانه بپرهيزيم. لباسهاي زيبا، آرايش، و زر و زيور را در خانه و براي همسرمان بگذاريم.

2. از كارخانه داري، شوهرداري، و بچه داري نيز غفلت نكنيم. به اين امر توجّه داشته باشيم كه مرد مي خواهد كانون خانوادگي براي او كانون آسايش و رفع خستگي و فراموشخانه ي گرفتاريهاي بيروني باشد، اين نياز و احساس شوهر را ناديده نگيريم. [1] .