روحيّه لطيف و نازك زن براي خانه داري، همسرداري، و تربيت فرزند متناسب است. او با اين كارها هم به غريزه ي خدادادي خود پاسخ مثبت مي دهد و هم شالوده ي سراي آخرت خويش را مي ريزد.

بانوان خوش سليقه و فداكار مي توانند خانه را به صورت بهشت برين و مهد پرورش كودكان خوب و استراحتگاه شوهران مجاهد و پرتلاش خويش درآورند.

رسول خدا فرمود: «جهاد زن، خوب شوهرداري است». [1] .

امّ سلمه از رسول خدا پرسيد: كار كردن زن در خانه چه مقدار فضيلت دارد؟

فرمود: «هر زني كه به منظور اصلاح امور خانه چيزي را از جايي بردارد و در جاي ديگر بگذارد خدا نظر مرحمت به او خواهد كرد و هركس كه مورد نظر خدا واقع شود به عذاب الهي گرفتار نخواهد شد.»

امّ سلمه عرض كرد: اي رسول خدا، پدر و مادرم به قربانت براي زنان ثوابهاي بيشتري بفرماييد:



[ صفحه 166]



فرمود: «هنگامي كه زن آبستن مي شود خدا به او اجر كسي را مي دهد كه با جان و مالش در راه خدا جهاد مي كند، هنگامي كه بچه اش را بر زمين نهاد به او خطاب مي رسد: گناهانت آمرزيده شد، اعمالت را از سر بگير و هنگامي كه بچه اش را شير مي دهد در برابر هر مرتبه شير دادن ثواب آزاد كردن يك بنده در نامه ي عملش نوشته مي شود.» [2] .

بنابراين شغل اصلي و اساسي زن، خانه داري، همسرداري و تربيت فرزند است. خانم خانه داري كه به خوبي از عهده ي اين مهمّ برآيد در فرهنگ اسلام، بانويي مترقّي، با فرهنگ، سرفراز و با شخصيّت است. جامعه ي سالم و پويا از افراد سالم و با فرهنگ شكل مي گيرد و افراد سالم در خانه توسّط بانوان پرورش مي يابند.

بنابراين يك زن خانه دار در تمام جامعه نقش فعّال دارد اگرچه حضور فيزيكي نداشته باشد.