شايد بعضي ها خيال كنند كه نامحرم يعني غريبه و ناآشنا، و محرم يعني قوم و خويش و آشنا، ولي در فرهنگ اسلام فرقي بين غريبه و آشنا نيست.

كساني كه به دخترها و زنها محرمند عبارتند از: پدر، پدربزرگ، پسر، نوه، برادر، خواهرزاده (پسر خواهر)، برادرزاده (پسر برادر)، عمو (عموي خود و عموي پدر و مادر)، و دايي (دايي خود و دايي پدر و مادر).

اين گروه به سبب خويشاوندي نَسَبي، محرم هستند؛ گروهي ديگر نيز به سبب ازدواج، بر دخترها و زنها محرم مي شوند كه عبارتند از:

شوهر، پدر و پدربزرگ شوهر، پسر شوهر (هر چند فرزند خود انسان نباشد) و نوه ي او، شوهر مادر [1] ، و شوهر دختر (داماد).

كسان ديگر هرچند خويش و آشنا باشند نامحرم به شمار مي آيند و بايد همه ي احكام مربوط به نامحرم را درباره ي آنان رعايت كرد.

بنابراين پسر دايي، پسرعمو، پسر خاله، پسر عمّه، شوهر خاله، شوهر عمّه، شوهر خواهر و برادر شوهر همه نامحرم هستند. [2] و بايد در روابط خانوادگي و فاميلي آنان را نامحرم دانست. ممكن است اين نكته براي آنان ناخوشايند باشد ولي رضايت و خشنودي خدا را بايد بر رضايت و خشنودي آنان مقدّم داشت و آخرت خود را به بهاي اندك دنيا نفروخت. ولي مي توان با نرمي و ملايمت مسأله را براي آن ها روشن ساخت.



[ صفحه 150]