دانشمندان و جامعه شناسان مُنصف و باريك بين همه به اين حقيقت اعتراف دارند كه عظمت و شكوه زن در حيا، حجاب و خود نگه داري هاي اوست.

ويل دورانت مي گويد:

«... زنان دريافتند كه دست و دل بازي مايه ي طعن و تحقير است و اين امر را به دختران خود ياد دادند.

... مرد جوان به دنبال چشمان پراز حيا است و بي آنكه بداند حسّ مي كند كه اين خودداري ظريفانه از يك لطف و رقّت عالي خبر مي دهد.»



[ صفحه 138]



برتراند راسل مي گويد:

«مايه ي تأسّف است كه به آساني به زنان بتوان دست يافت.»از همه شگفت آورتر سخني است كه يكي از مجلّات زنانه از آلفرد هيچكاك - كه به قول آن مجلّه به حسب فنّ و شغل فيلم سازي خود درباره ي زنان تجارب فراوان دارد - نقل مي كند او مي گويد:

«زنان شرقي تا چند سال پيش به خاطر حجاب و نقاب و روبندي كه به كار مي بردند خود به خود جذّاب مي نمودند و همين مسأله جاذبه ي نيرومندي به آنها مي داد، امّا به تدريج با تلاشي كه زنان اين كشورها براي برابري با زنان غربي از خود نشان مي دهند حجاب و پوششي كه ديروز بر زن شرقي كشيده شده بود از ميان مي رود و همراه آن از جاذبه ي جنسي او هم كاسته مي شود.»