حجابش خداپسند نيست، در برابر نامحرم خودنمايي و جلوه گري مي كند، زينت و آرايش خود را از نامحرم، نمي پوشد و يا نسبت به نماز كاهِلي مي كند، حلال و حرام را مراعات نمي كند، و يا مبتلا به گناهان ديگري است.

گناه كار را بايد امر به معروف و نهي از منكر كرد امّا از آن مهمّتر اين است كه كار ما منظّم و منطقي باشد و مراحل زير را يكي پس از ديگري اجرا كنيم:

1. در مرحله ي نخست با گناه كار به گونه اي برخورد مي كنيم كه بفهمد اين طرز برخورد ما تنها به خاطر گناه اوست. مثلاً از او چهره برمي گردانيم يا با چهره ي گرفته و برافروخته با او مواجه مي شويم و يا رفت و آمد خود را با او قطع مي كنيم.

2. اگر از رفتارهاي ما متأثّر نشد به گفتار رو مي آوريم و با زبان او را امر و نهي مي كنيم البتّه با نرمي و رعايت ادب و احترام امّا با قاطعيّت و صلابت.

3. مرحله بعد را به عهده ي نيروهاي قضايي و انتظامي حكومت اسلامي مي گذاريم تا در جامعه هرج و مرج ايجاد نشود. [1] .



[ صفحه 134]