وا داشتن ديگري به كاري و يا بازداشتن او از كاري، ذوق، سليقه، هنر و ابتكار مي طلبد.

اين لطافت روحي، ملايمت و نرمي و در عين حال صلابت و كوتاه نيامدن ماست كه مي تواند ما را به هدف مقدّس مان نزديك كند بنابراين توجّه به نكته هاي زير كارساز است:

1. به جاي تحقير و توهين، ترغيب و تحسين كنيم.

2. براي جلوگيري از منكر، خود دچار منكر نشويم.

3. به جاي پرخاش و عيب جويي، مهر و رأفت به خرج دهيم.

4. مصلحت طرف را ناديده نگيريم.

5. از خودخواهي و خودستايي بپرهيزيم.

6. تنها خشنودي خدا را در نظر داشته باشيم.



[ صفحه 133]



7. خود را منزّه از گناه و برتر از گناه كار نبينيم.

8. اين را بدانيم كه چه بسا گناه كار داراي صفات و اعمال نيك بسياري نيز باشد.

9. در صورت نياز، امر به معروف و نهي از منكر را تكرار كنيم. [1] .