پيشگيري از بروز گناهان علني در جامعه، از راه قوانين و مجازاتها به تنهايي كارساز نيست.

حضور مأمور در گوشه و كنار جامعه و نظارت هميشگي ناممكن است، بهترين راه براي پيشگيري و مقابله، ايجاد انگيزه ي عمومي بر اين كار است. ابتكار اسلام در زمينه ي پيشگيري و مقابله با گناهان اجتماعي، از طريق نظارت مردمي «امر به معروف و نهي از منكر» نام دارد.

اهمّيّت امر به معروف و نهي از منكر تا آنجاست كه پيامبر خدا افراد يك جامعه را به سرنشينان يك كشتي تشبيه فرموده اند كه اگر يكي از آنان گوشه اي از كشتي را سوراخ كند، نه تنها به خود، كه به ديگران نيز آسيب مي رساند و همگان بايد از كار او جلوگيري كنند.