فَرَضَ اللَّهُ... الْاَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعامَّةِ [1] .

حضرت فاطمه عليها السلام فرمود: «خداوند امر به معروف را براي مصلحت جامعه و عامّه ي مردم واجب كرده است.

آرام امّا با متانت و وقار از خانه درآمد، زنان بني هاشم گِرد وجودش را گرفتند و به سوي مسجد روان شدند.

مسجد غلغله بود.

مهاجرين و انصار از هم پيشي مي گرفتند، اِنگار جمعيت مي خواست ديوارهاي مسجد را درهم بكشند. تنها پاره ي تن رسول خدا در ميان زنان بني هاشم به مسجد رسيد و در پسِ پرده اي كه به دستور او آويخته بودند قرار گرفت.

نفسها در سينه ها حبس شده بود و يادگار رسول خدا نيز ساكت و خاموش ايستاده بود، سكوتي كه يك دنيا حرف در آن بود.

فاطمه عليها السلام به اجتماع مردم مي آمد و از حقايق اجتماعي و سياسي دفاع



[ صفحه 130]



مي كرد و همه ي اين آمدن ها در باشكوه ترين جلوه هاي حيا، عفاف، وقار و متانت انجام مي گرفت. رفتار و گفتار او و همه ي معصومان گواه اين واقعيّت ديني است كه امر به معروف و نهي از منكر بر بانوان نيز واجب است.

البتّه امر به معروف و نهي از منكر «واجب كفايي» است. يعني اگر گروهي به قدر كافي به اين كار همّت گمارند از عهده ي ديگران برداشته مي شود.

بنابراين بهتر است بانوان در مواردي كه مردان به تنهايي از عهده ي اين واجب الهي برنمي آيند و يا مواردي كه درباره ي بانوان است، اقدام كنند و بكوشند كه در انجام اين واجب الهي خود مرتكب گناهان ديگر نشوند.