در برخي موارد انسان بايد روزه اي را كه نگرفته است قضا كند مانند:

1. در اوايل بلوغ بنا به توصيه ي پدر و مادر مبنيّ بر اينكه قدرت روزه گرفتن را نداري، روزه نگرفته است و گمان مي كرده كه اطاعت از اين دستور، واجب است.

2. اوايل بلوغ، احتمال مي داده كه بالغ شده است، تحقيق و بررسي هم



[ صفحه 118]



كرده و به اين نتيجه رسيده كه بالغ نشده است، بر همين اساس روزه نگرفته و بعدها به اشتباه خود پي برده است.

3. اوايل بلوغ روزه نگرفته است چون مريض بوده و روزه گرفتن را مضرّ مي دانسته است.

4. غسل جنابت را فراموش كرده و با حال جنابت يك يا چند روز روزه نگرفته است.

5. در ايّام قاعدگي و يا نفاس بوده است و نمي توانسته روزه بگيرد. [1] .

موارد ديگر هم هست كه در رساله ذكر شده است و توصيه مي كنيم كه حتماً به رساله رجوع كنيد.