در مسير قلّه ي تقوا، راهزناني كمين كرده اند تا قلّه ي پيمايان را با وعده هاي شيرين و كاذب خود از مسير برگردانند. راهزنان قلّه ي تقوا؛ شيطان، هواي نفس و دوستان ناباب هستند كه راهيان قلّه ي تقوا را به گناه دعوت مي كنند.



[ صفحه 116]



كسي كه مي خواهد به قلّه ي تقوا برسد بايد از شيريني ها و لذّتهاي زودگذر گناهان به راحتي صرف نظر كند و روح پاك خود را به آنها نيالايد.

كسي كه از هوس ها و لذّتها و گناهان دوري مي گزيند، كم كم قلب او نوراني و باصفا مي گردد و با چشيدن لذّتهاي معنوي كه نصيب او مي گردد، راحت تر و آسان تر و با عشق و علاقه ي بيشتر به سوي قلّه ي تقوا حركت مي كند. روزه گرفتن ما را در اين راه، ياري مي دهد.

فوايد روزه گرفتن بيش از اينهاست كه ذكر شد: برخوردار شدن از صحّت جسمي، همدردي با محرومان، يادآوري گرسنگي و تشنگي روز قيامت و ده ها فايده ي ديگر.

براي روزه گرفتن نيّت مي كنيم؛ يعني تصميم مي گيريم براي اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا اذان مغرب از كارهايي كه روزه را باطل مي كند پرهيز كنيم. عمده ي آنها عبارتند از:

1. خوردن و آشاميدن

2. رساندن غبار غليظ به حلق

3. فرو بردن تمام سر در آب

4. قي كردن

5. باقي ماندن بر جنابت تا اذان صبح

6. نسبت دادن دروغ به خدا و پيامبر و جانشينان او [1] .