مرغ خيال لحظه اي نمي آسايد، پيوسته از شاخه اي به شاخه اي ديگر پرواز مي كند و نمازگزار را كه در حال راز و نياز با خداست مي آزارد.

اگر بخواهيم مرغ خيال خود را رام كنيم تا در نماز، فكر و قلبمان متوجّه نماز باشد بايد اعمال و رفتار روزانه ي خود را براي رضاي خدا و براساس تعاليم نوراني اسلام تنظيم كنيم. با حضور قلب در نماز مي توان به مدارج عالي بندگي بار يافت.

از فرزند امام نقل شده است كه مي گفت:

«شبي در ماه مبارك رمضان، من پشت بام خوابيده بودم. خانه ي ايشان يك خانه ي كوچك 45 متري بود. بلند شدم ديدم كه صدا مي آيد و بعد متوجّه شدم كه آقاست كه در تاريكي در حال نماز خواندن است و دستهايش را طرف آسمان دراز كرده و گريه مي كند.» [1] .