يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اِذا قُمْتُمْ اِلَي الصَّلوةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَاَيْدِيَكُمْ اِلَي الْمَرافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ اِلَي الْكَعْبَيْنِ. [1] .

اي كساني كه ايمان آورده ايد چون به [قصد] نماز برخيزيد، صورت و دستهاتان را تا آرنج بشوييد و سر و پاهاي خودتان را تا برآمدگي مسح كنيد.

آن شب چه زيبا با من سخن مي گفت.

آهنگ كلامش مثل علي بود.

اي محمّد! دستت را بلند كن مي خواهم چيزي را كه از ناحيه ي راست عرشم جاري است به تو بدهم.

و آب فرو ريخت.

دست راستم را بلند كردم و قدري از آن آب را برگرفتم.

سپس ندا آمد: اي محمّد! با آبي كه گرفتي صورتت را بشوي؛ چرا كه مي خواهي با آن به عظمت من نگاه كني.



[ صفحه 70]



سپس دست راست و چپ خود را از آرنج بشوي؛ چرا كه مي خواهي با آن دو، كلام مرا بگيري، آنگاه با آنچه در دستت باقي مانده سرت را و دو پايت را تا برآمدگي مسح كن؛ چرا كه من مي خواهم بركت را بر تو فرود آرم و گامهايت را بر جايي بگذارم كه احدي پيش از تو به آنجا گام ننهاده و پس از اين هم، نخواهد نهاد. [2] .

تنها اين شب معراج نبود كه خداوند وضو را به من تعليم داد. در زمين هم، همان اوائلي كه به نبوّت برگزيده شدم، روزي جبرئيل بر من فرود آمد.

جامي لبريز از آب از آسمان برايم آورده بود.

به من گفت: اي محمّد! برخيز و براي نماز وضو بگير. آنگاه وضو گرفتن را از ناحيه ي خدا به من تعليم داد. [3] .