دوران قاعدگي دو مشخّصه دارد: يكي آلودگي جسمي و ديگري ناراحتي روحي.

دين مقدّس اسلام براي هر دوي اين مشخّصه ها، تدابيري انديشيده است.

1. زن را با آلودگي جسمي كه دارد از برخي حريم ها دور كرده است مثلاً كارهايي را كه بر جُنُب حرام است بر او نيز حرام كرده است.

2. زن را با ناراحتي روحي كه دارد از برخي عبادات موقّتاً و يا به طور كلّي معاف داشته است مثلاً نماز را به طور كلّي از عهده ي او برداشته است. همچنين او را از روزه گرفتن معاف داشته ولي قضاي آن روزه ها را بر او واجب كرده است. [1] .