وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرينَ. [1] .

و خدا كساني را كه خواهان پاكي اند دوست مي دارد.

بهشت سراسر پاكي و قداست است و بهشتيان همه پاك اند آنان پاكي را از اين دنيا به ارمغان برده اند.

ميل به طهارت و پاكي امري فطري است، همه به ويژه دوشيزگان و بانوان دوست دارند پاك و پاكيزه باشند.

اگر آدمي در همين اندام و زندگي دنيا خلاصه مي شد، پاكيزگي او به همين شستشوي عادي بود؛ ولي او علاوه بر اندام، روح لطيف و پاك خواه دارد و زندگي او با پايان يافتن دنيا به شكلي زيباتر، لطيف تر و برتر ادامه مي يابد از اين رو براي تحصيل طهارت و پاكي بايد همه جانبه عمل كند تا روح او نيز پاك گردد و گستره ي پاكيزگي او آخرت را هم فراگيرد.

اسلام كه به خوبي، آدمي و نيازهاي فطري او را مي شناسد، براي پاكيزگي روح و اندام او راههايي را ارائه داده است كه يكي از آنها «غسل»



[ صفحه 56]



است. غسل تنها شستن اندام نيست بلكه يك امر معنوي و عبادي است از اين رو بايد همراه با نيّت «اطاعت دستور خداوند» باشد.