1. تمام آبهاي مطلق، به جز آب قليل تا آن زمان كه بو يا رنگ يا مزه ي نجاست به خود نگرفته باشند پاك و پاك كننده هستند. [1] .

2. آب قليل به محض تماس با نجاست، نجس مي شود و ديگر پاك كننده نيست. [2] .

به عنوان مثال:

اگر در آب كرّ يا آب جاري لباسهاي نجس را شسته باشند آن آبها پاك و پاك كننده هستند مگر آنكه بو يا رنگ يا مزه ي نجاست به خود گرفته



[ صفحه 48]



باشند البتّه در اين صورت ممكن است اين آب، بهداشتي نباشد ولي مسأله ي بهداشت و تميزي چيز ديگري است.

همين طور اگر كوچكترين نجاست يا چيز نجسي به آب ظرف و تشت بخورد ديگر آن آب، پاك و پاك كننده نخواهد بود.



[ صفحه 49]