حكم مسأله ذكر نشده فقط گفته است (احتياط اين است كه) و يا گفته است (احتياط واجب اين است كه) مقلّد موظّف است يكي از اين دو كار را انجام دهد:

الف: براساس همين احتياط عمل كند.

ب: اگر مجتهد ديگري كه از نظر علمي نسبت به همسطح ايشان يا ايشان پايين تر و از ديگران بالاتر است در اين مسأله فتوا داده است، به فتواي او عمل كند.

مثال: اگر از روي معصيت يا به واسطه ي عذري، نماز مغرب يا عشا را تا



[ صفحه 41]



نصف شب نخواند، بنابر احتياط واجب، بايد تا قبل از اذان صبح، بدون اين كه نيّت اداء يا قضا كند نماز را بجا آورد. [1] .