اگر بخواهيم به شناخت واقعي احكام دست يابيم بايد حقيقت دين را بشناسيم و به ريشه هاي احكام كه همان عقايد پاك است نظري بيفكنيم.

عقايد پاك كه از «وحي» و «فطرت» تغذيه مي كنند و سيراب مي گردند به ما مي گويند:

خداوند، خالق و مدبّر جهان و انسان است، انسان در اين جهان بيهوده نيامده و سرانجام نابود نخواهد شد. انسان، موجودي ابدي است و اين ابديّت با اعمال او در اين جهان ساخته مي شود، و چون فطرت به تنهايي توان هدايت او را ندارد بايد از هدايت هاي پيامبران و امامان مدد بگيرد.

از اينجاست كه مجموعه ي هدايت هاي الهي تحت عنوان «احكام» شكل مي گيرد و براي رسيدن به سعادت ابدي بايد آنها را فرا گرفته و بكار بست.