به روزگار جواني خوش است كوشيدن

چرا كه خوشتر از اين، وقت و روزگاري نيست [1] .



هنوز نفس صبح بر نيامده بود. كوچه هاي يثرب ساكت و خاموش در انتظار گام هاي مرداني نشسته بودند كه هر روز زود هنگام از آنجا مي گذشتند و براي تلاش و كار به صحرا و باغ مي رفتند.

پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم در حلقه ي يارانش چون ماه مي درخشيد كه نگاهش به جواني افتاد كه سخت مشغول كار بود. كم كم همه ي نگاه ها به آن نقطه دوخته شد.

چه جوان سخت كوشي! ولي حيف كه نيرويش را هدر مي دهد، كاش ‍توانمندي هايش را در راه خدا به كار مي گرفت!»

پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم با شنيدن اين سخنان نگاهش را از جوان برداشت و با لحني مهربان و حكمت آموز گفت:

نه، اين گونه داوري نكنيد!



[ صفحه 146]



«اين جوان، اگر براي خود، كار مي كند تا نزد ديگران دست نياز دراز نكند، اين، در راه خداست، اگر براي پدر و مادر ناتوان خود و يا خانواده اي بي بضاعت كار مي كند، باز هم در راه خداست، البته اگر براي فخرفروشي و مال اندوزي فعاليت مي كند، اين، در راه شيطان است.» [2] .

شايسته است ما جوانان در ايام فراغت از تحصيل، به كار و تلاش در زمينه هاي گوناگون اقتصادي بپردازيم تا هم به جامعه و خانواده خدمت كنيم و هم هزينه هاي جاري خود را تا اندازه اي تأمين كنيم. اين گونه كارها بر شرافت ما مي افزايد و از عبادت هاي بزرگ به حساب مي آيد.