اسلام كوشيده است تا روابط دختران و پسران را به گونه اي تنظيم كند كه احتمال بروز هر گونه آلودگي و تباهي از ميان برداشته شود.

روح حاكم بر روابط پسران و دختران بايد روح پاكي و عفاف باشد. جوامعي كه روابط دختران و پسران را تا اندازه اي آزاد گذاشته اند تجربه ي تلخي را متحمل گشته اند و به اشتباه خود اعتراف دارند.

دين مترقي اسلام مي گويد: قلب با نگاه هاي آلوده، برخوردهاي ناسالم و غير عفيفانه كم كم تاريك مي گردد، ياد خدا از قلب بيرون مي رود، جاذبه ي نيرومند تمايلات جنسي بر آدمي غالب مي شود، و چه بسا جوان دچار بلاي خانمانسوز عشق و محبت نابجا گردد.

مفضل مي گويد: از امام صادق (عليه السلام) درباره ي عشق نابجا پرسيدم فرمود:

«قلب هايي هستند كه از ياد خدا خالي مي شوند، خدا نيز (عشق) و محبت غير خود را به آنان مي چشاند.» [1] .

و اگر كسي به اين بلاي خانمانسوز دچار شد بايد با عفت و پرهيز و خود نگه داري خود را نجات دهد.



[ صفحه 139]



پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

«برگزيدگان امت من كساني هستند كه چون به بلايي دچار شوند عفت مي ورزند پرسيدند: آن كدامين بلاست؟

فرمود: عشق (نابجا).» [2] .

دستورات و احكام اسلام همه حكيمانه و عادلانه است. اسلام نمي خواهد بي جهت براي كسي محدوديتي قائل شود و او را در تنگناهاي اجتماعي قرار دهد. همه ي اين احكام كه به ظاهر محدودكننده هستند جهت حفظ آبرو و احترام انسان اند.