يا ايها الذين امنوا لاتأكلوا اموالكم بينكم بالباطل الا ان تكون تجارة عن تراض منكم. [1] .

اي كساني كه ايمان آورده ايد اموال همديگر را به ناروا مخوريد مگر آن كه داد و ستدي با تراضي يكديگر از شما [انجام گرفته] باشد.

كوچه پس كوچه هاي شهر يثرب را پشت سر مي گذاشتم. گويي بوي معطر پيامبر را استشمام مي كردم و صداي گام هاي استوار او را مي شنيدم و آن همه سخت كوشي هاي او را در راه دين مقدس اسلام مي ديدم.

كم كم از شهر دور شدم و به نواحي اطراف آن رسيدم. ديگر هوا بسيار گرم شده بود. از دور مردي نظرم را جلب كرد.

ايستادم و به خوبي او را نگريستم: نشسته بود و عرق ريزان سخت مشغول كار بود.

با خود گفتم:

سبحان الله! بزرگي از بزرگان قريش در اين ساعت روز آن هم در اين



[ صفحه 128]



گرماي سوزان چگونه به طلب دنيا مشغول است؟ چه بهتر كه او را موعظه و نصيحت كنم و او را از اين كار باز دارم؟

نزديك او رفتم و سلامش كردم:

در حالي كه سخت مشغول كار بود و عرق مي ريخت سلامم را به گرمي پاسخ داد.

گفتم: در شگفتم بزرگي از بزرگان قريش در اين ساعت روز آن هم در اين گرماي سوزان اين گونه در طلب دنيا خود را به زحمت انداخته است! اگر در اين حال اجل شما فرا رسد چه مي كنيد؟

تبسمي نمكين بر لب هايش نقش بست و فرمود: (اي محمد پسر منكدر!)

اگر در اين حال اجلم فرا رسد در حالي مرگ را ملاقات خواهم كرد كه به اطاعت خدا مشغولم، اطاعتي كه با آن خود و خانواده ام را از تو و مردم بي نياز مي كنم. از آن مي ترسم كه مرگ من را دريابد و خداي ناكرده، در حال گناه و معصيت باشم.

او را شناختم او امام محمد باقر (عليه السلام) بود. گفتم: راست مي گوييد، خداوند رحمت خود را بر شما فرود آرد، ابتدا در نظر داشتم شما را موعظه كنم شما من را موعظه كرديد. [2] .

آري پيامبران و امامان از زحمتكشان و آبرومنداني بودند كه دارايي خويش ‍ را در راه اسلام و مسلمانان مصرف مي كردند و خود ساده زيستي را بر مي گزيدند.

بنابراين اسلام هرگز با كار، توليد، پيشرفت و تمدن مخالف نيست بلكه از آن حمايت كرده و بدان، جهت مي بخشد.

اسلام، با تأكيد فراوان از ما خواسته است كه در توليد، كسب و كار،



[ صفحه 129]



تجارت و ساير فعاليت هاي اقتصادي دو نكته ي اساسي را مراعات كنيم:

1. ظلم و اجحاف نكنيم.

2. از حرام اجتناب ورزيم.

در اين درس، با برخي از احكام اسلام، در اين زمينه آشنا مي شويم: