امر به معروف و نهي از منكر را بايد پله پله، آهسته، و با نرمي و لطافت و خويشتنداري عملي نمود. تنبيه گناه كار نبايد به انتقام و ظلم او بيانجامد. پس با احتياط و آرامي اين مراحل را طي مي كنيم:



[ صفحه 124]



1. در مرحله ي اول با گناه كار به گونه اي برخورد مي كنيم كه بفهمد اين طرز برخورد ما تنها به خاطر گناه اوست. مثلا از او چهره بر مي گردانيم يا با چهره ي گرفته و برافروخته با او مواجه مي شويم و يا رفت و آمد خود را با او قطع مي كنيم.

مراقب باشيم كه در اين رفتارها، حد اعتدال را مراعات كنيم و از زياده روي جدا بپرهيزيم، چه بسا ملامت ها و برخوردهاي ما گناه كار را بر ادامه ي كار جرأت دهد.

2. اگر رفتارهاي ما كافي نبود به گفتار رو مي آوريم و با زبان او را امر و نهي مي كنيم. باز هم مراقب باشيم زبان ما خالي از نيش باشد. با نرمي و رعايت ادب و احترام اما با قاطعيت و صلابت وظيفه ي خود را انجام دهيم.

3. اگر رفتارها و گفتارهاي ما راه به جايي نبرد متوسل به زور و اجبار مي شويم. همانطور كه اگر بيمار با توصيه و نسخه بهبود نيافت پزشك متخصص و دلسوز به جراحي مي زند. [1] .

جراحي روحي بسيار خطيرتر از جراحي بدني است لذا اين مرتبه، مراقبت ويژه مي طلبد. به همين منظور و براي جلوگيري از هرج و مرج و ناامني هاي اجتماعي رهبر معظم انقلاب اين مرتبه را بر عهده ي نيروهاي انتظامي و قضايي مي دانند. [2] .