يا ايها الذين امنوا كتب عليكم الصيام كما كتب علي الذين من قبلكم لعلكم تتقون. [1] .

اي كساني كه ايمان آورده ايد! روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه كه بر كساني كه پيش از شما بودند مقرر شده بود، باشد كه پرهيزگاري كنيد.

مرواريدهاي اشك بر چهره ي رخشانش پراكنده مي گشت. نشسته بود و زانوي غم را در بغل گرفته بود.

انگار جانش بود كه از كالبد بيرون آمده بود و مي رفت و او در فراقش چنين مي گريست.

گاهي بر مي خاست و بي تابانه چند قدمي راه مي رفت. گاهي هم فروتنانه خود را به سجده مي انداخت و زمزمه مي كرد:

«درود بر تو، اي گرامي ترين وقت هايي كه با ما مصاحب و يار بودي و اي بهترين ماه در روزها و ساعت ها!



[ صفحه 102]



درود بر تو، اي ماهي كه آرزوها در آن بر آورده است و كردار شايسته در آن فراوان!

درود بر تو، اي همنشيني كه احترام و گرامي داشت تو هنگام آمدنت بزرگ است و غم هجران تو بس جانكاه!

درود بر تو اي همسايه اي كه دل ها با آمدن تو نرم و فروتن گرديد و گناهان در آن كاستي گرفت!

درود بر تو اي ياري دهنده اي كه ما را بر چيره شدن بر شيطان ياري كردي، و اي همنشيني كه راه هاي نيكي را آسان نمودي!

درود بر تو چه طولاني بودي بر گناه كاران و چه با هيبت و عظمت بودي در دل هاي اهل ايمان!

بار خدايا ما اهل اين ماه هستيم ...! [2] .

اين نه يك بار كه كار همه ساله ي او بود.

او امام سجاد (عليه السلام) بود كه در فراق ماه مبارك رمضان چنين مي گريست.

اولياء الهي همه دلبسته ي ماه مبارك رمضان و دلباخته ي روزه گرفتن بوده اند، آن ها در غير ماه مبارك رمضان هم تا مي توانستند روزه مي گرفتند. مگر روزه، چه حقيقتي دارد كه اولياء الهي دلباخته ي آن بوده اند؟

قرآن روزه گرفتن را راهي مطمئن و اميد بخش براي رسيدن به قله ي تقوا و پرهيزگاري معرفي كرده است.

براي رسيدن به قله ي تقوا، به نيروهايي نيازمنديم كه با روزه گرفتن بخشي از آن ها تأمين مي شود، ما به چند تا از آن ها اشاره مي كنيم.



[ صفحه 103]