- سبحان ربي العظيم و بحمده؛

پروردگار بزرگم را منزه مي دانم و مي ستايم.

- سبحان ربي الاعلي و بحمده؛

پروردگار بلند مرتبه ام را منزه مي دانم و مي ستايم.

نمازگزار پس از بيان آن همه عظمت و بزرگي خدا، خود را كوچك و بي مقدار بلكه هيچ مي يابد و در برابر عظمت او خم مي شود (ركوع) و آنگاه به زمين مي افتد (سجده) و زبان به تسبيح او مي گشايد.

او خدا را منزه از هر عيب و نقص مي يابد، پس از آن باز به حمد و ستايش ‍رو مي آورد.

او دريافته است كه خداوند حقيقت بي كراني است كه از فهم و درك او بالاتر است و بايد تنها در برابر عظمت او سر فرود آورد. او ديگر در برابر غير خدا و طاغوت ها كرنش نخواهد كرد.



[ صفحه 72]