يا ايها الناس قد جاءكم برهان من ربكم و انزلنا اليكم نورا مبينا [1] .

اي مردم، در حقيقت براي شما از جانب پروردگارتان برهاني آمده است و ما به سوي شما نوري تابناك فرو فرستاده ايم.

عجب دوراني بود، دوران لهو و لعب، بازي و سرگرمي!

آن روزها عقل و انديشه را در خانه مي گذاشتيم و با وهم و خيال مي زيستيم؛ ولي آن دوران به سرعت گذشت. انقلاب شد، انقلاب سبز، دوران بلوغ آمد و همه چيز عوض شد.

عقل و انديشه به ميدان آمد و با وهم و خيال درگير شد. اكنون دوران آرايه هاست. انديشه مي آرايد يا وهم و خيال؟

وهم و خيال با سلاح «خشم» و «شهوت» و با پشتيباني «شيطان» به ميدان آمده است.

عقل و انديشه، فرمانده ندارد، پشتيبان ندارد!

دست نياز به بارگاه بي نياز بلند مي كند، از اوج آسمان فرمانده و



[ صفحه 36]



پشتيبان مي آيد.

فرمانده، «دين» و پشتيبان، «فرشتگان».

من و تو كه در دوران سبز بلوغيم مي كوشيم در جبهه ي حق قرار گيريم و دين را سر لوحه ي خود قرار دهيم.