درخت دين از آسمان روييده، از چشمه سار وحي سيراب گشته، فرشتگان همواره بر گرد آن در رفت و آمدند همه اش قداست و پاكي است و معصومان پاك آن را به ما نشان داده اند. اگر در عصر آن پاكان



[ صفحه 18]



مي زيستيم دين را از آن ها فرا مي گرفتيم ولي صد حيف كه: «دست ما كوتاه و خرما بر نخيل»؛ امام عصر (عليه السلام) در پس پرده ي غيبت هستند، چه كنيم؟