قسم خوردن
[خدا شما را] به سوگندهايي كه از روي اراده مي خوريد و مي شكنيد مؤاخذه مي كند. [1] .
هرگاه كسي به يكي از اسمهاي خداوند؛ مانند: «خدا» و «الله» قسم بخورد كه كاري را انجام دهد يا كاري را ترك كند بر او واجب است به آن قسم عمل كند و اگر از روي عمد و قصد به قسم خود عمل نكند بايد جريمه (كفّاره) بپردازد و كفّاره آن يكي از سه چيز است:
- ده فقير را غذا بدهد تا سير شوند؛
- ده فقير را لباس بپوشاند؛
- سه روز روزه بگيرد.
اگر از روي فراموشي يا ناچاري به قسم عمل نكند كفّاره بر او واجب نيست.
اگر كسي براي ثابت كردن ادّعا و قبولاندن حرف خود به ديگري بخواهد قسم بخورد و حرف او در
[ صفحه 80]
حقيقت راست باشد قسم خوردن او كاري مكروه است و اگر حرف وادّعايش در حقيقت دروغ باشد قسم خوردنش كاري حرام و از گناهان بزرگ است. [2] .
پاورقي
[1] قرآن كريم، سوره مائده (5) / آيه 89.
[2] رساله توضيح المسائل، مسأله 2670 و 2674 و 2675.