اگر به خدا قرضي نيكو بدهيد، آن را براي شما دو چندان مي كند و بر شما مي بخشايد. [1] .

انسانها هميشه در كنار هم و به صورت اجتماعي زندگي مي كنند و همواره نيازمند يكديگرند. كمك كردن انسانها به همديگر كاري است پسنديده و نيكو.

يكي از راههاي كمك به يكديگر، قرض دادن چيزي است كه به آن احتياج دارند، و اين كار از نظر اسلام مستحبّ است و در قرآن2 و گفته هاي پيشوايان ديني بر آن تأكيد شده است.

در قرض برخلاف امانت، انسان مال خود را براي مدّت مشخصي به ديگري مي دهد تا او در آن مدّت از



[ صفحه 68]



آن استفاده كند و پس از تمام شدن مدّت، بدهي خود را به همان مقدار (نه كمتر و نه زيادتر) بازگرداند.

قرض بر دو نوع است: مدّت دار و بدون مدّت.

- اگر براي پرداخت قرض، وقت معيّني گذاشته شده، قرض دهنده نمي تواند زودتر از آن وقت، طلب خود را درخواست كند. ولي قرض گيرنده بايد سر وقت، طلب او را بدهد.اگر براي پرداخت قرض وقت معيّني گذاشته نشده، هرگاه قرض دهنده طلب خود را درخواست كند قرض گيرنده، بايد طلب او را بدهد. [2] .

و نيز هرگاه چيزي از كسي قرض گرفت و قرض دهنده خواستار آن چيز شد بايد فوراً آن را بازگرداند و اگر برنگرداند مرتكب گناه شده است. [3] .



[ صفحه 69]