از آنجا كه اسلام بوجود آوردن جامعه اي سالم و برداشتن فقر و بهبود بخشيدن زندگي مردم را يكي از برنامه هاي خود به شمار مي آورد و خود را در مقابل انسانهاي ناتوان و مستمند و همچنين كمك به آسيب ديدگان در حوادث مختلف و اداره كردن خانواده هاي بي سرپرست مسؤول مي داند، برنامه اي خوب و دقيق تنظيم كرده كه مسلمانان بخش كوچكي از مال و دارايي هاي خود را پرداخت كنند تا در راه كمك به افراد محروم و فقير و مستمند به كار گرفته شود؛ مانند:

- تغذيه كودكان بي سرپرست و ديگر انسانهاي گرسنه كه تعداد آنها در جهان امروز بسيار است.

- ازدواج كردن جوانان كم درآمد

- تهيّه مسكن براي مستمندان

- هزينه تحصيل دانش آموزان مستضعف



[ صفحه 63]



- رسيدگي به زندگي معلولان و افراد سالخورده

- برطرف كردن مشكلات اجتماعي مسلمانها همچون:

1- ساختن بيمارستان و درمانگاه

2- ساختن و تعمير مساجد

3- ساختن مدرسه

4 - ساختن كتابخانه

5 - تهيّه كتاب و مجلّه هاي آموزنده براي نوجوانان و جوانان

6 - تأمين آب و برق براي مناطق محروم

7- تبليغ دين اسلام. [1] .

اين دستور خداوند كه بر همه مسلمانها واجب مي باشد، پرداخت خُمس و زكات است. [2] .

بنابراين هر مسلماني كه «گندم، جو، خرما، كشمش، طلا، نقره، شتر، گاو و گوسفند» داشته باشد، بايد مقداري از آن را به عنوان زكات بپردازد. [3] .

همچنين هركس كه از راه خريد و فروش يا توليد و كارهاي ديگر مثل قاليبافي، خيّاطي، نقاشي، گلدوزي يا حقوق كارمندي، درآمد و مالي به دست آورد و آن را پس انداز كند، پس از گذشت يك سال اگر چيزي از



[ صفحه 64]



خرج زندگي اضافه بيايد بايد يك پنجم آن مال را به عنوان «خُمس» به نماينده ولي فقيه يا نماينده مرجع تقليد خود بپردازد تا براي رفع نيازهاي جامعه و مردم مستمند به مصرف برسد. [4] .