يكي از امتيازهاي انسان نسبت به ساير موجودات داشتن «لباس» است؛ يعني هر شخص مسلمان داشتن لباس را نشانه ي شخصيّت انساني و حيا و عفّتِ خود مي داند. قرآن كريم لباس را «سوغاتي آسماني» مي داند [1] .

پس در نماز نيز كه ملاقات با خداوند بزرگ است همين قانون انساني رعايت مي شود، حتّي در لحظه اي كه به تنهايي به نماز مي ايستد و كسي او را نمي بيند.