پيش از اين گذشت كه براي هر موجودي در جهان طبيعت وجودي تام و كامل نزد خداي سبحان است، گواه بر اين سخن روايتي است در خصوص نماز و مقدمات، اركان و شرايط آن اين حديث را علي بن ابراهيم از پدرش ابراهيم، از ابن ابي عمير، از ابن أذينه از امام صادق عليه السلام نقل كرده كه ايشان خطاب به ابن اذينه فرمود: «اين ناصبي ها چه چيز روايت مي كنند؟ گفتم: فداي شما شوم در چه زمينه اي؟ فرمود در اذان و ذكر ركوع و سجودشان؟ گفتم: اينان مي گويند: اين مسائل را ابي بن كعب در خواب ديده است. فرمود: دروغ مي گويند دين خدا عزيزتر از آن است كه در خواب ديده شود. راوي مي گويد: آن گاه سدير صيرفي گفت: فدايت گردم پس براي ما در اين باره سخني بيان فرما، امام صادق عليه السلام فرمود: خداي عزوجل چون پيامبرش را به آسمانهاي هفت گانه بالا برد....

سپس به من گفته شد: اي محمد سرت را بلند كن، چون سر را بلند كردم، طبقات آسمان شكافته شد و پرده ها بالا رفت، گفتند: سر فرود آور بنگر چه مي بيني! چون نگاه كردم خانه اي ديدم مانند بيت الله شما، و حرمي ديدم چون اين حرم [مسجدالحرام] چنان كه اگر چيزي از دستم رها مي كردم جز بر اين حرم نمي افتاد، آن گاه به من گفته شد: يا محمد، اين حرم است و تو محترم هستي و براي هر صورتي مثالي است، سپس به من وحي كرد كه اي محمد: به «صاد» نزديك شو، اعضاي سجده ي خويش را بشوي و آنها را پاك گردان و بر پروردگارت نماز بگذار؛ پس رسول خدا به صاد نزديك شد - صاد، آبي است كه از ساق راست عرش جاري است - و با دست راست آب را برگرفت، بدين سبب وضو با دست راست انجام مي گيرد. سپس خداوند به او وحي فرستاد: صورت خود را بشوي، كه عظمت مرا خواهي نگريست، پس از آن دو ذراع راست و چپ را بشوي كه با دستت كلام مرا



[ صفحه 39]



خواهي گرفت، سپس با باقي مانده ي همان آب دست، سر و پاها را تا برآمدگي، مسح كن كه من بر تو فرخنده مي گردانم و گامهايت را به جايي مي رسانم كه جز تو هيچ كس آنجا گام ننهاده باشد. اين است علت اذان و وضو. [1] .