از رواياتي كه تأييد مي كند وضو را سري است كه در باطن وضو گيرنده ي جوياي طهارت تأثير مي گذارد، روايتي است كه شماري از اصحاب، آن را چنين نقل كرده اند:

گروهي از يهود خدمت پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم رسيده و مسائلي چند را از حضرت پرسيدند، از جمله گفتند: يا محمد صلي الله عليه و آله و سلم براي ما بگو: اين چهار عضو براي چه بايد شسته شود با اين كه از تميزترين مواضع بدن به شمار مي آيد؟ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: شيطان آدم عليه السلام را وسوسه كرد، آدم به درختي كه از آن نهي شده بود نزديك شد، وقتي به آن نگريست آبرويش رفت، سپس ايستاد و به طرف درخت رفت - اين نخستين گامي بود كه به طرف گناه برداشته شد - سپس دست برد و از ميوه ي درخت برگرفت و خورد، در اين هنگام، زيور و پوشش خود را از دست داد، دست بر سر گذاشت و گريست، و چون خداوند - عزوجل - توبه ي او را پذيرفت، بر او و فرزندش واجب كرد كه همين اعضا را بشويند، پس خداوند به او فرمان داد كه چون به آن درخت نگريسته



[ صفحه 35]



روي خويش را بشويد و چون با دو دست تناول كرده آن دو را نيز تا آرنج شستشو دهد، و چون دست بر سر گذاشت، فرمان به مسح سر دارد و نيز امر به مسح دو پا فرمود، زيرا با آنها به سوي گناه رفته است. [1] .