چنانچه اشاره شد بزرگترين متخصصان و پزشكان عالي مقام بين المللي بر اين باورند كه حركات نماز (خم و راست شدن ملايم) در سجود و ركوع مي تواند يكي از راههاي مهم درمان بيماري ديسكوپاتي يا بيماري ديسك ناحيه كمر باشد.

ركوع و قيام در نماز در تقويت عضلات پشت و معده اثر بسزايي داشته و آنچه از مواد چربي و پيه كه در جدار معده باقي مانده به كلي برطرف مي سازد... و مهمترين فايده سجود نيز اين است كه هم عضلات ران و ساق پا را تقويت مي نمايد و هم در وصول خون به اعضاء و نواحي بدن كمك كرده و نيروي جدار معده را نيز افزايش مي دهد و فعاليت و حركات امعاء نيز تقويت مي گردد و يكي ديگر از فوايد سجود (البته اگر سجده بطور صحيح انجام گيرد) اين است كه از بزرگ شدن شكم و ورم معده كه بر اثر فشرده شدن عضلات آن بوده و خود بيماري بزرگي محسوب مي شود، جلوگيري خواهد كرد.

دكتر مصطفي حفار متخصص امراض دستگاه هضم و عضو تحقيقات علمي مجلس شوراي ملي لبنان و استاد دانشكده طب فرانسه، راجع به فوايد ضمني ركوع و سجود در نماز مي گويد:

ركوع در تقويت عضلات ديواره شكم بسيار مفيد است



[ صفحه 86]



و به جمع شدن معده كمك مي كند و آن را در كار هضم ياري مي دهد. همچنين روده ها برايشان دفع فضولات هضمي به صورت طبيعي آسان مي شود.

اما سجود باعث رانده شدن هوا از ميان معده به دهان مي شود و دشواري هاي هضم و انعكاسات قلبي را برطرف مي سازد. پزشكان، نشستن به صورت سجده در نماز را براي درمان جمع شدن خون در پايين شكم بانوان كه ناشي از درد در زهدان است، توصيه مي كنند.

دكتر فارس عازوري متخصص بيماريهاي اعصاب و مفصل از دانشگاههاي آمريكا مي گويد:

نماز مسلمانان و ركوع و سجودشان عضلات پشت سر را تقويت و حركات ستون فقرات پشت را نرم مي سازد و امراض عصبي و عضلاني را آرامش مي بخشد. بخصوص اگر نماز را از سن نوجواني بپا دارند، نيرو و استحكامي در برابر بيماريهايي مي يابند كه در نتيجه ضعف عضلات مجاور ستون فقرات عارض مي شود، آنچه باعث اين ضعف مي شود، انواع بيماريهاي عصبي است كه موجب دردهاي شديد و تشنج عضلاني است.

اخيرا بعضي از دانشمندان براي تقويت عضلات تمرين هايي معين كرده اند كه برخي از آنها شبيه به حركات نماز است.

دكتر دياب و دكتر قرقوز درباره ي فوايد طبي سجود چنين مي گويند:



[ صفحه 87]



پايين آمدن سر به هنگام سجود منجر به احتقان خون در رگهاي خوني مغز مي شود و هنگامي كه سر به صورت ناگهاني به طرف بالا مي رود، فشار داخل رگها كاهش مي يابد و اين حركت در هر ركعت نماز شش بار در خلال ركوع و سجود تكرار مي شود، يعني 102 بار در شبانه روز و اين در حالي است كه انسان فقط نمازهاي واجب را به جا آورد.

ولي اگر علاوه بر نمازهاي واجب، نمازهاي مستحب (نوافل) را نيز به جا آورد، اين رقم به 216 بار در شبانه روز و 6480 بار در ماه بالغ مي شود كه در هر حركتي رگهاي خوني منقبض و منبسط شده و بر نرمي و قدرت جداره و عضلات آن افزوده مي شود.

البته نبايد آرامش روحي و صفاي ذهني حاصل از نماز را ناديده گرفت. تكرار اين حالات چند بار در روز موجب مي شود مغز به شكل مطلوبتر و بهتري به فعاليت خود ادامه داده و تفكر به نحو احسن صورت پذيرد.

دو پزشك سابق الذكر در جايي ديگر مي گويند:

در حقيقت نماز هم عبادت است و هم ورزش بدني و روحي... و مي توان ادعا كرد كه قرآن در تطبيق ورزش هاي سبك كه امروزه به ورزش هاي سوئدي معروفند، پيشتاز بوده است.

آنچه ورزش نماز را از ساير ورزش ها ممتاز مي نمايد، توزيع



[ صفحه 88]



مناسب آن در طول شبانه روز است «ان الصلوة كانت علي المؤمنين كتابا موقوتا». دانشمندان نيز ثابت كرده اند كه بهترين نوع ورزش، ورزشي است كه تكرار شود و در طول اوقات روز توزيع گردد و خسته كننده نباشد و انجام آن براي هر كس امكان پذير باشد، كه تمام اين ويژگي ها در حركات نماز فراهم است...

فوايد ورزشي حاصله از نماز را مي توان به شرح زير خلاصه نمود:

- تحريك عضلات بدن و تمام مفاصل، حتي مفاصل ستون فقرات در هر ركعت. با علم به اينكه نمازهاي يوميه 17 ركعت بوده و نوافل نيز به آن اضافه مي گردد.

- نشاط بخشيدن به كار قلب و دستگاه گردش خون.

- بهبود فعاليتهاي مغزي به دليل كمك به تغذيه بهتر آن.

- تقويت جداره شريانهاي مغزي و حفظ حالت ارتجاعي آنها كه در نتيجه آن، در مقابل پاره شدن و خونريزي مقاوم خواهند شد.

- آماده كردن بدن براي مقابله با پيشامد حالت هاي ناگهاني كه ممكن است بسياري از مردم دچار آن شوند؛ مثل سرگيجه و سياهي رفتن چشم و بيهوشي هاي زودگذر.

- آرامش روحي و اعتماد به نفس. [1] .