از نمازهاي مستحب ديگر، نماز عيد فطر و عيد قربان است كه دو ركعت است با 9 تكبير و قنوت (پنج تكبير در ركعت اول و چهار تكبير در ركعت دوم پيش از ركوع، و خواندن دعا پس از هر تكبير در قنوت).

نماز عيد فطر كه در روز اول ماه شوال پس از يك ماه روزه ي رمضان برگزار مي شود شكرانه ي توفيق الهي است براي اداي آن فريضه و پاداشي براي مؤمنان روزه دار.



[ صفحه 103]



امام باقر عليه السلام به جابر فرمود:

در روز اول شوال، منادي آسماني ندا مي دهد: اي مؤمنان، بشتابيد به سوي جايزه هاي تان. اي جابر! جايزه هاي الهي مثل جوايز اين سلاطين نيست. [1] .

عيد فطر، از اعياد بزرگ اسلامي است و خواندن نماز در آن روز، تقويت پيوند انسان با خداي خويش است و به عيد هم رنگ و جلاي الهي مي دهد.

امام رضا عليه السلام فرمود:

روز عيد فطر براي آن جهت قرار داده شده كه مسلمانان گرد هم آيند و به بزرگداشت خداوند و نعمت هايش بپردازند. روز عيد است و اجتماع، روز زكات است. روز توجه به آفريدگار و ناليدن به درگاه او. [2] .

حضرت علي عليه السلام فرمود:

اي مردم! عيد فطر، روزي است كه نيكوكاران پاداش مي گيرند و بدكاران زيان مي كنند، شبيه ترين روزها به قيامت است. با بيرون آمدن تان از خانه ها به مصلي، برانگيخته شدن از قبر به صحراي محشر را به ياد آوريد. و با ايستادن در مصلا، به ياد وقوف در عرصه ي قيامت در پيشگاه خدا بيفتيد و با بازگشت به خانه هاي تان، بازگشت



[ صفحه 104]



به منازل خود در بهشت و جهنم را به ياد آوريد. [3] .

حضور در جمع انبوه نمازگزاران عيد فطر و قربان، پيوستن به درياي بيكران ملت است و نيايش جمعي به درگاه خداوند كه بيشتر و سريع تر، لطف خودرا شامل حال نمازگزاران روزه دار مي كند كه يك ماه رمضان، در اطاعت امر او بوده اند.

حالت خاصي كه در روز عيد و هنگام نماز به مسلمانان دست مي دهد، غير از روحيه ي تعبد و خشوع و شكسته دلي و گرايش به توجه و معنويات، روح اخوت و صميميت را ميان آنان زنده تر مي سازد و پيوندها را تقويت مي كند.

در قنوت نماز عيد، دعاي «اللهم اهل الكبرياء والعظمة...» خوانده مي شود، كه ضمن ستايش خدا به صفاتي همچون عظمت و جلالت، آمرزندگي و بخشش و رحمت، خداوند را به مقام پيامبر و دودمان پاكش سوگند مي دهيم و بهترين خواسته هاي صالحان را از خدا مي خواهيم و از همه ي بدي ها و شرور به او پناه مي بريم.

سجده هاي شكر و سجده هاي همراه با «العفو، العفو» اوج اين عبوديت و خشوع و بندگي است.



[ صفحه 105]