«اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله اللهم صل علي محمد و آل محمد»

در پايان هر دو ركعت، و در ركعت پاياني هر نماز، بايد دو زانو نشست و يكتايي خدا و رسالت پيامبر را گواهي كرد و به اين دو اصل اعتقادي شهادت داد. آنگاه بر رسول خدا صلوات و درود فرستاد. اين تكرار شعارها و محتواهاي اعتقادي، براي تداوم بخشيدن به اين بينش و استوار ماندن در اين راه است. تجديد بيعت با خدا و رسول است، اقرار و اعتراف به نبوت نبي اكرم صلي الله عليه و آله است، شهادت دادن است، به اين كه آن حضرت، «عبد» و «رسول» خداست. بنده است و پيامبر.

عبوديت قبل از رسالت بيان شده و اين مي رساند كه بندگي برتر از رسالت است. و اساسا رسول خدا، چون بنده است، رسول شده و رسالتش ريشه در عبوديت او دارد.

پس از ذكر يكتايي خدا و رسالت رسول، صلوات بر پيامبر و آل او از واجبات است و آنكه اين تحيت و درود را نفرستد، نمازش باطل است.

خداوند در قرآن كريم به مؤمنان فرمان مي دهد كه بر پيامبر صلوات و سلام بفرستيد. از آن حضرت پرسيدند، چگونه صلوات بفرستيم؟ فرمود بگوييد: «اللهم صل علي



[ صفحه 87]



محمد و علي آل محمد...» اين كيفيت صلوات در كتب مهم اهل سنت نيز آمده است. [1] .

ذكر صلوات بر پيامبر و خاندانش، پس از ذكر شهادتين كه رمز اسلام است: بيانگر نبودن جدايي ميان پيامبر صلي الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام است.

طبق احاديثي كه از پيامبر نقل شده، صلوات هاي ما به آن حضرت مي رسد و اين صلوات ها در قيامت، نوري مي شود كه راه انسان را روشن مي كند. [2] .

پيامبر صلي الله عليه و آله فرموده است: هركه هنگام شنيدن نام من بر من صلوات نفرستد، بخيل است. [3] .

صلوات، سبب استجابت دعا و رضاي الهي مي شود و كارهاي مؤمن را پاك مي سازد. [4] .