«الله اكبر»

خدا بزرگ تر است. بزرگ تر از هرچه به وصف آيد و در ذهن و زبان بگنجد. بزرگ تر از آنچه مي گويند و مي خوانند و مي شناسند.

بزرگ تر از فكر و خيال و انديشه ي ما و در واقع بزرگ تر از آنكه با ديگران مقايسه شود.

با اين كلام نماز شروع مي شود. اين شعار، تكبيرة الاحرام است، يعني الله اكبري كه با آن به حريم نماز وارد مي شويم و غير خدا را از ياد مي بريم و براي جز او عظمتي نمي شناسيم و كارهاي خلاف را بر خود حرام مي كنيم.

توجه قلبي به عظمت خدا را با تكبير بر زبان مي آوريم تا زبان مان با دل مان همصدا شود. الله اكبر يعني خدا از همه ي بزرگ ها بزرگ تر است و از همه ي عظمت ها برتر است. اصلا اوست كه سرچشمه ي بزرگي و عظمت و قدرت است، با تكيه بر او از هيچ قدرتي هراسي نيست، با اتكاي به او، از هيچ منبع و تكيه گاهي چشمداشتي نداريم.

كافران با نام بت شروع مي كردند، و طاغوتيان همواره نام طاغوت بر زبان دارند.

الله اكبر، خط بطلاني است بر همه ي قدرت هاي طاغوتي، وسوسه هاي ابليسي و جاذبه هاي مادي.



[ صفحه 64]



چنانكه هواپيما هرچه بيشتر اوج بگيرد، خانه ها كوچك تر ديده مي شود، انسان هرچه خداشناس تر شود و عظمت ها و نعمت ها و قدرت هاي الهي را بيشتر بشناسد، جز خدا هرچه هست در نظرش كوچك مي شود و خدا بزرگ تر از هر چيز، آري... «الله اكبر»

مرحوم فيض كاشاني مي گويد:

«هرگاه در نماز، حلاوت و شيريني مناجات را يافتيد، بدانيد كه تكبير شما مورد قبول و تصديق خداوند قرار گرفته، و اگر چنين نبود، بدانيد كه خداوند، شما را نپذيرفته و سخن تان را تصديق نكرده است». [1] .



[ صفحه 65]