اينك، آماده ي ورود به متن نمازيم.

غير از حركات ظاهري نماز، كه هر كدام فلسفه و رازي دارد، و غير از ذكرها و تسبيح هاي آن، كه هركدام مفاهيم بلندي را دربر گرفته است، روح نماز، همان «توجه» است. نمازگزار با اخلاص و آگاه به رمز و راز عبوديت، بايد همواره و در تمام لحظات و فقرات نماز، بداند كه چه مي كند، در چه مقامي ايستاده است، با كه سخن مي گويد، طرف خطابش كيست و حرف و خواسته اش چيست.

اين «حضور قلب»، عنصر اصلي سازندگي نماز و «ياد خدا» است كه فلسفه ي بلند و عميق نماز است.

آشنايي به مفاهيم جملات قرائت و ذكرها، و توجه به معناي اعمال و حركات در نماز، زمينه ساز پيدايش خشوع قلبي و خضوع جسمي و توجه باطني به معبود يكتاست. با اين تذكر، وارد نماز مي شويم:



[ صفحه 52]