منافقان، نماز را با كسالت و بي نشاط مي خوانند. [1] اهل شك، در عبادت شان دچار ترديد و سستي مي شوند.

عبادتي كامل تر است كه همراه با نشاط، و برخوردار از استمرار و پيوستگي باشد. عمل اندك و بادوام، برتر از كار زيادي است كه انسان از آن ملول و خسته شود و دست بكشد.

خداوند، در توصيف عبادت فرشتگان فرموده است: شبانه روز، بدون خستگي، خدا را تسبيح مي گويند. [2] .