با اين همه شرايطي كه براي قبولي عبادت و نماز است، بايد مراقب بود نماز بي فايده و پرستش بي خاصيت نداشته باشيم. صرف انجام تكليف، كافي نيست، بايد چنان انجام وظيفه كرد، كه صاحب فرمان كه خداوند است، بپذيرد.

علي عليه السلام مي فرمايد: «كونوا علي قبول العمل اشد



[ صفحه 34]



عنايتا منكم علي العمل» [1] بيشترين توجه شما، به قبولي عمل باشد، نه اصل عمل!

با اين حساب، از كجا مي توان فهميد كه طاعتمان را خدا پذيرفته است؟

امام صادق عليه السلام نشانه ي آن را چنين بيان مي كند:

«من احب ان يعلم اقبلت صلوته ام لم تقبل فلينظر هل منعته صلوته عن الفحشاء والمنكر؟ فبقدر ما منعته قبلت منه» [2] .

هركه مي خواهد بداند آيا نمازش پذيرفته شده يا نه، ببيند آيا نمازش، او را از گناه و زشتي بازداشته است؟ به هر مقدار كه نمازش، مانع گناه و منكر شود، نمازش قبول شده است.