اساس جامعه ي اسلامي بر اخوت و صفا و برادري ميان مسلمانان است. هرچه كه اين روابط را به هم بزند و وحدت را بشكند و حرمت افراد را زير پا بگذارد، چنان



[ صفحه 32]



ناپسند است كه قبول عبادت را هم با مشكل مواجه مي سازد. غيبت و بهتان باشد، يا تفرقه انگيزي و نمامي، سوء خلق و بدرفتاري باشد، يا مردم آزاري و قطع رحم.

برعكس، صله ي رحم، حسن خلق، مودت با مردم و حسن نيت با ديگران، موجب رضاي خدا و قبول اعمال است. در اين زمينه ها حديث بسيار است. به اين روايت توجه كنيد.

رسول خدا صلي الله عليه و اله فرمود: هركس مسلماني را غيبت كند، تا چهل روز، نماز و روزه اش قبول نمي شود، مگر اينكه غيبت شده او را ببخشد. [1] .

رسول خدا صلي الله عليه و آله به ابوذر فرمود:

از هجران و قهر كردن با برادر ديني بپرهيز، چرا كه با اين ترك رابطه، عمل قبول نمي شود. [2] .

و امام صادق عليه السلام فرمود:

بداخلاقي و بدرفتاري عمل را تباه مي كند، آن گونه كه سركه عسل را. [3] .