در بعد اعتقادي، «ايمان»
قرآن كريم مي گويد: اعمال شايسته و صالح، از كسي كه «مؤمن» باشد، موجب حيات طيبه مي شود. «من عمل صالحا من ذكر أو أنثي و هو مؤمن فلنحيينه حياة طيبة» [1] و درآيه ي ديگري مي فرمايد: «و من يكفر بالايمان فقد حبط عمله» [2] كسي كه كفر ورزد و ايمان را نپذيرد، اعمالش تباه مي شود.
آنكه خدا را باور ندارد، چگونه انتظار دارد پرستش هايش مورد پذيرش آفريدگار قرار گيرد؟
[ صفحه 29]
پاورقي
[1] نحل، آيه 97.
[2] مائده، آيه 5.