عقل، وجه برتري انسان بر حيوان و شرط تكليف و پشتوانه ي معرفت و عمل اوست. كيفر و پاداش انسان نيز بستگي به آن دارد. كسي كه ديوانه و سفيه باشد، از محدوده ي تكاليف بيرون است.

بنا به اهميت اين گوهر پربها در وجود انسان و زندگي او، خداوند هرچه را كه به عقل و كارآيي آن لطمه بزند حرام ساخته، مانند شراب، و به آنچه موجب كمال و شكوفايي آن شود، دستور داده است، همچون دانش آموختن، مشورت كردن، مسافرت و كسب تجربه و...



[ صفحه 25]