كاش مي شد اين تلفن ها رو يه كاري كرد كه موقع نماز بگه «هنگام نماز مغازه تعطيل است.»

در مغازه رو نيمه باز گذاشتم و پشت ويترين، نمازم رو بستم. وسط نماز تلفن زنگ زد. يكي دو تا سه تا، دست بردار هم نبود. بالاخره گوشي رو برداشتم و همان طور نمازم رو پشت گوشي ادامه دادم. طرف فهميد و قطع كرد، ولي نماز من صحيح بود. چون كلماتي كه پشت گوشي گفته بودم به قصد نماز گفته بودم نه براي اين كه چيزي رو بفهمونم. [1] .



[ صفحه 138]