وقت تمام! مدادها زمين! برگه ها بالا!

بعد از اينكه جشن تكليف شون تموم شد، يه مسابقه براشون گذاشتم. نقاشي دختر كوچولوهاي تازه به تكليف رسيده، خيلي قشنگ بود، ولي يك تصور اشتباه، توي ذهن برخي از بچه ها نقش بسته بود. توي چند تا نقاشي، چند تا خانم بود كه صورت هاشون رو موقع نماز، با چادرشون پوشيده بودند.

فردا، قبل از نماز، لباس زيبا پوشيدم، طلاهام رو انداختم، چادرم رو سرم كردم و توي صف نماز بلند شدم.

گفتم: بچه ها! براي خانم ها خوب نيست، توي نماز صورتشون رو بپوشونن، تازه بهتره گردن بند بندازن، زينت كنن و در مقابل خدا زيبا بايستن.

توي مسابقه بعدي، خبري از اون تصور اشتباه نبود. [1] .



[ صفحه 23]