سؤال: رفتن به منزل شخص تارك الصلاة، و آميزش با شارب الخمر چه صورت دارد؟

جواب: كسي را كه مي دانيد مرتكب معصيت مي شود اگر احتمال دهيد با معاشرت با او و موعظه و نصيحت، متنبه مي شود و ترك معصيت مي كند معاشرت اشكال ندارد و اگر بدانيد معاشرت با او موجب تنفر و ارتداع او از معصيت نمي شود معاشرت با او را ترك نماييد. [1] .

سؤال: كمك به كسي كه نماز نمي خواند ولي اعتقاد به وجوب آن دارد چگونه است؟

جواب: در صورتي كه ترك اعانت موجب تنبه و خواندن نماز شود اعانت نكنند. مگر در مواردي كه ترك اعانت موجب تلف او شود كه در اين صورت، حفظ نفس او لازم است. [2] .

سؤال: رفت و آمد و دوستي با كساني كه نماز نمي خوانند چه حكمي دارد؟



[ صفحه 262]



جواب: دوستي با آنها، براي راهنمايي و تشويق به خواندن نماز خيلي خوب است، ولي اگر فايده اي ندارد از آنها جدا شود. [3] .

سؤال: برادري دارم كه تاكنون نماز نخوانده و هروئين فروش و اهل مشروب و قمار است و هرچه فعاليت كردم به راه راست هدايت نشد، حال آيا ترك معاشرت با او بكنم يا نه؟

جواب: اگر ترك آمد و شد، موجب امر به معروف و نهي از منكر شود به اين حد ترك آن لازم است و اگر اثر ندارد به مقداري كه ترك صله ي رحم نشود و خودتان از روش او متأثر نشويد با او معاشرت نماييد. [4] .

سؤال: آيا مجبور كردن مردم به نماز خواندن در ادارات و مدارس، كه گاه موجب تمسخر آنان مي شود، درست است؟

جواب: براي امر به معروف بايد از راه هايي كه مفيد و مؤثر است و پيامدهاي منفي ندارد، استفاده كرد. [5] .