- علي بن يحيي بن خلاد از طريق پدرش از عموي خود نقل مي كند: با پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم در مسجد نشسته بودم، مردي داخل شد و دو ركعت نماز خواند، سپس نزد پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم آمد و سلام كرد، پيامبر او را هنگام نماز زير نظر داشت، پس از جواب سلام، به وي فرمودند: بازگرد و نماز بخوان كه نماز نخوانده اي (و اين كار تكرار شد) تا اين كه در نوبت سوم يا چهارم، آن مرد گفت: سوگند به آن كه كتاب را بر تو فرو فرستاد، كوشش بسيار كردم و به من [نماز صحيح را] نشان ده و آگاهم كن. حضرت فرمودند: هرگاه خواستي نماز بخواني وضويي نيكو بساز. سپس رو به قبله كن و تكبير بگو و پس از قرائت به ركوع برو تا اين كه در ركوع آرام گيري. سپس بلند شو تا اين كه راست بايستي، سپس به سجده برو تا اين كه در سجده آرام گيري. سپس برخيز پس



[ صفحه 260]



اگر نمازت را اين گونه به پايان بردي تمام است و آنچه از اين كم كردي، از نمازت كم گذارده اي. [1] .

مسأله: اگر مسأله مورد اختلاف نباشد؛ ولي احتمال داده شود كه شخصي كه آن را مرتكب مي شود جاهل به حكم مسأله باشد ظاهر آن است كه امر و نهي او واجب است؛ مخصوصاً اگر [در ندانستن مسأله] مقصر باشد. و احتياط آن است كه اولاً او را به حكم مسأله ارشاد و راهنمايي كند آن گاه اگر به آن اصرار نمود نهي از منكرش نمايد؛ مخصوصاً اگر جاهل قاصر باشد. [2] .

- درود و سلام بر چنين بانواني: شخصي را مي شناختم كه نماز نمي خواند و هرگونه نصيحتي را هم ناديده مي گرفت، ولي بعد از مدتي در مسجد به صفوف نماز جماعت پيوست، بعضي كه او را مي شناختند تعجب مي كردند، زيرا مي دانستند او علاوه بر آن كه نماز نمي خواند نماز خواندن را هم نمي دانست. بالاخره كم كم به او خوش آمد و خير مقدم و تبريك گفتند كه اهل مسجد شده و نماز جماعت مي خواند و در ضمن از علت آمدن وي به مسجد نيز پرسيدند، او گفت: بعد از آن كه ازدواج كردم همسرم علاقه ي شديدي به نماز داشت و تنها ناراحتي او اين بود كه با شوهر بي نماز زندگي مي كند، و بالاخره با برخوردهاي ارشادي او علاقه پيدا كردم كه نمازخوان بشوم و از او خواستم كه نماز را يادم بدهد، در مدت يك ماه نماز را ياد گرفتم و سپس آن قدر ذائقه ي عبادت پيدا كردم كه دوست دارم به مسجد



[ صفحه 261]



آمده و در نماز جماعت شركت كنم، و اكنون فكر مي كنم كه هيچ لذتي براي من بالاتر از لذت نماز خواندن نيست. البته چنين زناني در پيشگاه خدا مقامي بس عظيم دارند. [3] .