(كل نفس بما كسبت رهينة - الا أصحاب اليمين - في جنات يتساءلون - عن المجرمين - ما سلككم في سقر - قالوا لم نك من المصلين - و لم نك نطعم المسكين - و كنا نخوض مع الخائضين)؛ [1] هر كس در گرو اعمال خويش است مگر اصحاب يمين [كه نامه ي عملشان را به نشانه ي ايمان و تقوا به دست راستشان مي دهند] آنها در باغ هاي بهشتند و سؤال مي كنند از مجرمان، چه چيز شما را به دوزخ فرستاد؟ مي گويند: ما از نمازگزاران نبوديم! و اطعام مستمند



[ صفحه 228]



نمي كرديم! [يعني خمس و زكات نمي داديم] و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم.