مسأله: همسايه ي مسجد اگر عذر نداشته باشد مكروه است در غير مسجد نماز بخواند. [1] .

حضرت صادق عليه السلام مي فرمايد: شكت المساجد الي الله تعالي الذين لا يشهدونها من جيرانها، فأوحي الله اليها: و عزتي و جلالي لا قبلت لهم صلاة واحدة، و لا أظهرن لهم في الناس عدالة، و لا نالتهم رحمتي، و لا جاوروني في جنتي؛ [2] .

مساجد، از آن دسته همسايگان خود كه در مسجد حاضر نمي شوند به خداوند متعال شكايت نمودند. خداوند متعال به مساجد وحي فرمود: به



[ صفحه 155]



عزت و جلالم سوگند يك نماز را هم از آنان قبول نخواهم كرد و در ميان مردم عدالتي را از آنان آشكار نمي سازم. و رحمت من آنان را شامل نمي شود و در بهشت نزديك من نخواهند بود.

حضرت علي عليه السلام مي فرمايد: لا صلاة لجار المسجد الا في المسجد الا أن يكون له عذر أو به علة. فقيل: و من جار المسجد يا أميرالمؤمنين؟ فقال: من سمع النداء؛ [3] .

براي همسايه مسجد نماز [كاملي] نيست به جز در مسجد مگر آن كه عذري داشته باشد و يا مريض باشد سؤال شد همسايه ي مسجد كيست اي امير مؤمنان؟ حضرت فرمودند: هر كس صداي اذان مسجد را بشنود.