1. گفتن الله أكبر قبل از قنوت و بالا آوردن دست ها هنگام گفتن تكبير. [1] .

2. پس از تكبير و انداختن دست ها دوباره دست ها را براي قنوت بالا آورده و مستحب است دست ها را طوري بگيرد كه كف آنها مقابل آسمان و روبه روي صورتش باشد. [2] .

3. به قصد رجاء و اميد ثواب، انگشتان را به جز ابهام به هم بچسباند و هر دو كف دست ها را پهلوي هم متصل به هم قرار دهد و نگاهش هنگام قنوت به كف دست هايش باشد.

4. مستحب است قنوت را طول بدهد، به خصوص در نماز وتر و از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نقل شده كه فرمودند: كساني كه در دنيا قنوت هايشان طولاني تر است در قيامت راحت ترند و از بعضي از روايات ظاهر مي شود كه طول دادن دعا در نماز از طول دادن قرائت افضل است. [3] .

5. مستحب است قنوت را بلند بخوانند چه نماز جهريه باشد (يعني نمازهايي كه بايد بلند خوانده شود) و چه اخفاتيه (يعني نمازهايي كه بايد



[ صفحه 144]



آهسته خوانده شود) چه امام جماعت باشد و چه مأموم، البته مأموم بايد طوري بخواند كه صدايش را امام نشنود. [4] .

6. در قنوت هر ذكري بگويد، اگرچه يك سبحان الله باشد، كافي است و شايسته است در قنوت دعاهايي كه از امامان عليهم السلام وارد شده خوانده شود و افضل خواندن كلمات فرج است و آن عبارت است از: «لا اله الا الله الحليم الكريم، لا اله الا الله العلي العظيم، سبحان الله رب السموات السبع و رب الأرضين السبع و ما فيهن و ما بينهن و رب العرش العظيم و الحمدلله رب العالمين» و بهتر است بعد از كلمات فرج گفته شود: «اللهم اغفر لنا و ارحمنا و عافنا و اعف عنا انك علي كل شي ء قدير». [5] .

7. بهتر است پيش از شروع به قنوت و پس از تمام كردن آن بر محمد صلي الله عليه و آله و سلم و آل او عليهم السلام صلوات بفرستد و طلب مغفرت و حاجت هاي خود را بين دو صلوات قرار دهد، زيرا در روايت وارد شده كه خداوند متعال صلوات و دعاي بر محمد و آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم را حتماً قبول مي كند و بعيد است از رحمت خداوند كه دعاي اول و آخر را قبول كند و درخواست وسط را رد نمايد. [6] .