1. گفتن الله اكبر قبل از رفتن به ركوع در حالي كه راست ايستاده.

2. بالا بردن دست ها در هنگام گفتن تكبير مانند تكبيرةالاحرام.



[ صفحه 136]



3. گذاردن دست ها روي زانوها و باز كردن انگشتان در هنگام گذاردن.

4. [اگر نمازگزار مرد است] زانوها را به عقب بدهد [و اگر زن است زانوها را به عقب ندهد].

5. صاف نگهداشتن پشت [براي مردها] به صورتي كه اگر يك قطره آب روي پشت قرار گيرد جابه جا نشود.

6. كشيدن گردن.

7. نگاه بين دو قدم باشد.

8. دو مرفق را باز نگه دارد.

9. دست راست را جلوتر از دست چپ روي زانو بگذارد.

10. اگر نمازگزار زن است دست ها را از زانوها بالاتر بگذارد.

11. ذكر ركوع را سه مرتبه يا پنج مرتبه يا هفت يا بيشتر تكرار نمايد.

12. ذكرها به عدد فرد ختم شود.

13. قبل از گفتن «سبحان ربي العظيم و بحمده» بگويد: «اللهم لك ركعت، و لك أسلمت، و بك آمنت، و عليك توكلت، و أنت ربي، خشع لك سمعي و بصري و شعري و بشري و لحمي و دمي و مخي و عصبي و عظامي و ما أقلت قدماي، غير مستنكف و لا مستكبر و لا مستحسر».

14. پيش از ذكر يا بعد از آن صلوات بفرستد.

15. بعد از آنكه از ركوع برخاست و راست ايستاد، در حال آرامي بدن بگويد: «سمع الله لمن حمده» بلكه مستحب است بعد از آن بگويد: «الحمدلله رب العالمين أهل الجبروت و الكبرياء و العظمة، الحمدلله رب العالمين» چه امام باشد و



[ صفحه 137]



چه مأموم و چه كسي كه به صورت فرادي نماز مي خواند. [1] .